ندای تنهایی من
قایقی شکسته ام،به یاد آور مرا... در میان صخره های غم تنهایی، در میان سکوت مرغابیان، تن فرسودهام در انتظارت است... بادبان های این قایق شکسته رابه حرکت درآور... یاد کن از من... بادبان هایم تنها امیدم برای زندگیست...!
نوشته شده در یکشنبه 91/7/9ساعت
5:11 عصر توسط ندا| نظرات ( ) |
